Όλοι γνωρίζουμε, ότι το προπατορικό αμάρτημα είχε συνέπειες για όλη την ανθρωπότητα. Όπως διαβάζουμε στην Αγία Γραφή, λόγω της παρακοής του πρώτου
ανθρώπου του Αδάμ, οι πολλοί κατασταθήκαμε αμαρτωλοί.1 Και μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, το πνεύμα του ανθρώπου είναι νεκρό υπόδουλο της ψυχής και του σώματος του. Συνεπώς, ακολούθησε ο πνευματικός θάνατος του ανθρώπου, και σταμάτησε η πνευματική προσωπική σχέση που είχε με τον Πλάστη του.2 Επίσης λόγω της ίδιας παρακοής του Αδάμ, τα προνόμια και η εξουσία που είχε, παραδόθηκαν στον σατανά. 3 Και τώρα γεννιόμαστε αμαρτωλοί σ’ έναν κόσμο που ο άρχοντας είναι ο σατανάς. Αλλά ο Θεός δεν σταμάτησε ποτέ να ενδιαφέρεται για μας.
1(Προς Ρωμαίους 5/19), 2(Γένεση 2/17), 3 (Γένεση 1/28), (Κατά Λουκά 4/6), 4(Ησαΐας 64/6),(Προς Κορινθίους Β’4/4).
Ο Θεός με την άπειρη σοφία Του έκανε ένα σχέδιο για να συμφιλιωθούμε και πάλι μαζί Του. Επειδή αμαρτήσαμε, υπάρχει ένα μεγάλο κενό στη καρδιά του κάθε
ανθρώπου,1 που μόνο ο Ίδιος με την αγάπη Του, μπορεί να το γεμίσει. Και επειδή λυπήθηκε πολύ, με την πτώση του ανθρώπου, θέλησε ξανά να μας συμφιλιώσει με τον Εαυτό του, και ο τρόπος που διάλεξε, ήτανε δια του θανάτου του Υιού Του, του Ιησού Χριστού.2
Γι’ αυτό τον λόγο, στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο διαβάζουμε:
Επειδή, με τέτοιο τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μην χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνιο.3
1(Εκκλησιαστής 2/4-11, 12/13,14), 2(Προς Κορινθίους Β’. 5/18), 3(Κατά Iωάννη 3/16).
