Όταν ήμουν στην Δευτέρα δημοτικού το Πάσχα, η κρατική μας τηλεόραση μετέδωσε για πρώτη φορά την τηλεοπτική σειρά «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ». Θυμάμαι ότι τότε ήταν που ένιωσα αγάπη να γεννιέται μέσα μου για τον Κύριο. Ταυτόχρονα η πρώτη μου σοβαρή απορία και προβληματισμός. «Γιατί μπαμπά σταύρωσαν τον Ιησού Χριστό οι άνθρωποι;» Φυσικά δεν πήρα την σωστή απάντηση τότε, αλλά αρκετά χρόνια αργότερα σε ηλικία 25 ετών.
Είναι φθινόπωρο του 1995 και εργάζομαι στην Αθήνα. Ως τότε ζούσα στο σκοτάδι, την αμαρτία , το σαρκικό φρόνημα, χωρίς κοινωνία Θεού, και στην πλάνη του Σατανά. Ζούσα δηλαδή όπως πολλοί από μας, προτού μετανοήσουμε και λάβουμε σωτηρία και λύτρωση από τον Κύριο. Όμως ο Κύριος είχε άλλα σχέδια για μένα. Ας είναι δοξασμένο το όνομα Του! «Άνοιξε πόρτα» για την πρόσληψη ενός πιστού ατόμου, στην δουλειά που εργαζόμουν. Το άτομο αυτό, μου έδωσε την δική του μαρτυρία. Για την πίστη του, σε Σωτήρα και Κύριο Ιησού Χριστό. Δεν ήταν η πρώτη φορά που μου έδιναν μαρτυρία. Ήταν η τρίτη! Διακονήθηκα όμως με ζήλο, μακροθυμία, γνώση και πληροφόρηση για τις μεθοδείες που χρησιμοποιεί ο αντίδικος στις πλάνες της «νέας εποχής». Γίναμε φίλοι και κάθε μέρα μετά την δουλειά για αρκετό χρονικό διάστημα «έστηνα» διανοητικές μάχες με τον αδελφό. Πάλευα με τα δικά μου επιχειρήματα κόντρα στα δικά του. Είχα αρχίσει όμως να συνειδητοποιώ ότι δεν γνώριζα και πολλά για την παγκοσμίου μεγέθους επιχείρηση συσκότισης του αντίδικου. Έτσι κάποια μέρα ο Κύριος επενέβη και άλλαξε την ζωή μου.
Ήταν μια μέρα, που για πολλοστή φορά εξάσκησα το αγαπημένο μου «σπορ» να κοντράρω τον αδελφό με αντεπιχειρήματα. Τότε αυτός μου λέει: «αφού δεν μπόρεσα να σε πείσω με τα τόσα που σου είπα, γιατί δεν ζητάς από τον Κύριο να σου δείξει την αλήθεια;». Θυμάμαι ότι γέλασα αμήχανα και άκουσα τα εξής μες στον νου μου «σιγά να μην Του το ζητήσω». Τώρα πια το γνωρίζω καλά και με απόλυτη βεβαιότητα. Ήταν Αυτός που έβαλε το ισχυρό Του χέρι επάνω στην ζωή μου. Επάνω στους ανθρώπους που με επηρέαζαν, αλλά και στις πνευματικές εξουσίες αυτού του κόσμου. Στη συνέχεια ακoλούθησε μια σειρά γεγονότων στα οποία ο Κύριος με διακονούσε και φανέρωνε στον «ύπνο και στον ξύπνιο» μου ένα-ένα, σε ποια ψέματα πίστεψα. Ποια άτομα, πνεύματα, και ποιες λανθασμένες επιλογές της ζωής μου με κρατούσαν μακριά από την πρώτη μου αγάπη. Αυτήν που είχε γεννηθεί στην απλή παιδική μου ψυχή στην Δευτέρα δημοτικού στο πρόσωπο Του. Ο Λόγος του Κυρίου έμοιασε σαν να «πετάχτηκε» κυριολεκτικά από το κείμενο της Αποκάλυψης 2:4. «Πλην έχω τι κατά σου, διότι την αγάπη σου την πρώτη άφησες».
Έφτασε η ημερομηνία 17 Νοεμβρίου 1995. Ενώ ο κόσμος τιμούσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, εγώ έπεσα στο κρεβάτι «τσακισμένος». Ένιωθα έντονα την ανάγκη να με σώσει ο Θεός. Άρχισα να προσεύχομαι την προσευχή που ο Κύριος δίδαξε στην επί του όρους ομιλία. Ήμουν στην τρίτη επανάληψη της όταν πετάχτηκα και έπιασα την καινή διαθήκη. Ομολόγησα: Διότι σου είναι η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας· αμήν. Αισθάνθηκα ένα «βάρος» να απομακρύνεται από επάνω μου και με χαρά και ελπίδα σηκώθηκα σιγοτραγουδώντας το ρεφραίν μιας παλιάς επιτυχίας του ραδιοφώνου «τι θα ήμουν αν θα σε έχανα, αν θα σε έχανα, αν θα σε έχανα».
Την επομένη συναντήθηκα με τον αδελφό και του είπα τα νέα. «Θέλω να ανήκω στον Κύριο!» Του ζήτησα επίσης να περάσουμε και από κάποιο βιβλιοπωλείο για να αγοράσω μια Αγία Γραφή. Πήρα και κάποιο βιβλίο για να με βοηθήσει να λάβω γνώση και δύναμη. Ήταν Σάββατο. Δεν άντεχα να περιμένω ως την Κυριακή που θα πηγαίναμε στην εκκλησία. Μέσα σε αυτό το βιβλίο βρήκα τι έπρεπε να κάνω για σωτηρία και δικαιοσύνη. Η νίκη θα ήταν του Κυρίου. Έπεσα μπρούμυτα στο πάτωμα του διαμερίσματος μου. Συντετριμμένος μετανόησα, ομολόγησα και πίστεψα στον Λόγο του Θεού. Έπραξα ότι χρειάστηκε δια να λάβω την απολύτρωση, την σωτηρία και την επαγγελία του Αγίου πνεύματος. Ένα μήνα περίπου αργότερα βαπτίσθηκα με άγιο πνεύμα. Αργότερα ακολούθησε και βάπτισμα στο νερό ενώπιων αδελφών. Η απάντηση στην ερώτηση που είχα στην Δευτέρα δημοτικού… «γιατί έπρεπε να σταυρωθεί ο Ιησούς…» σφραγίσθηκε επάνω μου εκείνο το απόγευμα.
Σε ευχαριστώ Κύριε! Όλη η Δόξα και η τιμή στον Κύριο και Σωτήρα μας!!!
Γιάννης.
