Σας χαιρετώ όλους σας και θέλω να σας διηγηθώ τι συνέβη στο παιδί μου, και τι ακριβώς περάσαμε.

Το έτος 2001 οι ιατροί μας είπανε ότι το παιδί μας πάσχει από λευχαιμία. Ορίστηκε οχτάμηνη χημειοθεραπεία. Είναι δύσκολο να σας περιγράψω τι ακριβώς έχω περάσει μαζί με την σύζυγό μου. Το παιδί μας έγινε πολύ αδύναμος. Έπεσαν μαλλιά ακόμα και τα φρύδια και βλεφαρίδες. Μετά από οχτάμηνη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία, που πέρασε το παιδί, ο οργανισμός έχασε πολύ δύναμη και μετά από δύο χρόνια βρεθήκαμε και πάλι στο νοσοκομείο με διάγνωση, μύκητες στα πνευμόνια, που εξαπλωνόταν σε άλλα όργανα, νεφρά, ήπαρ, πάγκρεας, φάρυγγα. Δυόμιση μήνες ήμασταν στο νοσοκομείο και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας 3 φορές παραλίγο να το χάσουμε. Στο θάλαμο είχαμε δύο μπαλόνια οξυγόνο, που τον βοηθούσε να αναπνέει. Το πρόσωπό παραμορφώθηκε από την παράλυση και έχασε την ακοή.

Οι ιατροί έπαψαν να μας δίνουν ελπίδες, όμως εμείς λέγαμε, ότι ο Θεός είναι μεγάλος και θα βοηθήσει το παιδί μας.

Μία φορά, που το παιδί ήταν ετοιμοθάνατο και με τα μάτια ζητούσε  βοήθεια, η μητέρα του, του είπε, «Μη φοβάσαι, ο Θεός θα σε συναντήσει», αφού νομίσαμε ότι τέλειωσαν όλα, όμως ξαφνικά το παιδί ξαναγύρισε στην ζωή. Ο θεράπων ιατρός δεν πίστευε στα μάτια του και με ρώτησε, «τι ακριβώς έγινε και ξαναζωντάνεψε το παιδί;» Μετά από αυτό το συμβάν ο ιατρός μου πρότεινε ένα φάρμακο, που έπρεπε να αγοράσω και μου είπε, ότι αυτό το φάρμακο υπάρχει μόνο στην Ευρώπη και Αμερική. Μία φιάλη του  αναφερόμενου φαρμάκου κοστίζει 400 ευρώ. Εμείς χρειαζόμασταν τουλάχιστον 5 φιάλες για την θεραπεία. Βρισκόμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση πρώτον γιατί έπρεπε να βρω το φάρμακο, και δεύτερον γιατί δεν ήξερα που να βρω τα λεφτά για να το αγοράσω. Η ζωή του παιδιού κρεμόταν από μια κλωστή. Αυτό το φάρμακο ήταν η τελευταία μας ελπίδα. Ο Θεός μας άκουσε και βοήθησε. Στη Γεωργία βρέθηκε μία κυρία που είχε αυτό το φάρμακο. Όταν άκουσε τι πρόβλημα είχαμε, μας βοήθησε και μας χάρισε 60 φιάλες που κοστίζουν 24.000 ευρώ. Τριάντα φιάλες χρησιμοποίησαν για την θεραπεία του παιδιού, και όμως χωρίς αποτέλεσμα.

Η αρρώστια αντί να σταματήσει, εξαπλωνόταν περισσότερο, όπως έδειξαν οι εξετάσεις. Μετά ένας άλλος γιατρός μας είπε. «Δεν έχει νόημα να κρατήσουμε το παιδί στο νοσοκομείο, ας πεθάνει στο σπίτι». Θυμάμαι πως έκλαιγα, και μετά θυμήθηκα ότι μετά από δύο μέρες στην Γεωργία θα ερχόταν ένας ευαγγελιστής από την Σουηδία. Πήγα στην λειτουργία. Ήρθαν και οι φίλοι μου. Ο Ιερέας μας, όταν άκουσε για το πρόβλημα, μου είπε. «Δύσκολη κατάσταση, όμως ο Θεός θα σου μιλήσει». Μετά ανεβήκαμε στην αίθουσα. Ο ευαγγελιστής άρχισε την λειτουργία. Δεν ήξερε τίποτα για το πρόβλημα μου. Εγώ καθόμουν μόνος μου και έκλαιγα. Τότε, απευθύνθηκε σε μένα και μου είπε. «Εάν οι ιατροί παραιτήθηκαν από το παιδί σου, ο Θεός είναι ζωντανός, σε ακούει και θα σε βοηθήσει. Σήμερα τελειώνει το βάσανό σου». Την άλλη μέρα κλέψαμε το παιδί από το νοσοκομείο και το φέραμε στην λειτουργία. Κανένας δεν ήξερε τι είχαμε κάνει.

Για να μην πολυλογούμε ο ευαγγελιστής  προσευχόταν  για το παιδί μας και μας υποσχέθηκε ότι στο μέλλον θα παίξουνε ποδόσφαιρο. Εκείνη την ημέρα το παιδί άρχισε να ακούει και να μιλάει, άρχισε να τρώει, και μετά από δύο μέρες βγήκε με μπάλα στον διάδρομο του νοσοκομείου. Οι ιατροί και όλοι οι υπάλληλοι του νοσοκομείου, αναρωτιόταν τι έγινε. Μετά από 5 μέρες πήραμε εξιτήριο, αφού πρώτα υπογράψαμε στο ιατρικό ιστορικό, ότι παίρνουμε το παιδί με την ευθύνη μας, χωρίς να γιατρευτεί. Η σύζυγός μου είπε στον ιατρό. «Γράψτε στην ιστορία, ότι το παιδί σώθηκε με τη βοήθεια του ίδιου του Χριστού».

Μετά από ένα χρόνο, το 2005 ο ευαγγελιστής και το παιδί παίξανε μπάλα στην αυλή της εκκλησίας. Πιστεύουμε ότι ο Χριστός αγαπάει τον κόσμο και έχει τα σχέδια του για όλους. Και όταν έχουμε δυσκολίες, αυτό που δεν μπορεί να το καταφέρει ο άνθρωπος, μπορεί να το καταφέρει η πίστη. Να έχετε την ευλογία του Θεού.

Ε Χ.