Για σας, θα σας πω μια αληθινή ιστορία.  Πριν από 35 χρόνια στη πόλη Πλέβεν της Βουλγαρίας, γεννήθηκε μία κοπέλα, η Κατερίνα. Ζούσε μαζί με την μητέρα της και τα δύο αδέλφια της. Ο πατέρας της, είχε φύγει όταν ήτανε 4 χρονών. Η ζωή της Κατερίνας ήτανε πάρα πολύ δύσκολη.  Κάθε μέρα φασαρίες στο σπίτι, έπεφτε ξύλο,  ακουγόταν βαριές κουβέντες, …και κάποιες φορές, έπρεπε να πάει με τ’ αδέλφια της, να βρούνε τον πατέρα για να φέρουνε λεφτά απ’ αυτόν. Ήτανε πάρα πολύ φτωχή οικογένεια, και η μάννα της δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να βγάλει το καθημερινό ψωμί. Στο σχολείο, πολλοί μαθητές την κορόιδευαν, επειδή ήτανε παχιά, και από οικογένεια με χωρισμένους γονείς. Και όσο και να προσπαθούσε η Κατερίνα, να μπει σε παρέες για να περνά καλά, πάντα ένιωθε μόνη και πικραμένη. Έτσι μεγάλωνε κάθε μέρα με θυμό, πικρία και οργή μέσα της, και πολλές φορές είχε την σκέψη ν’ αυτοκτονήσει.

Μία μέρα στα 16 της, (μετά από μια μεγάλη φασαρία στο σπίτι, και μια προσπάθεια ν’ αυτοκτονήσει από το μπαλκόνι, όπου ευτυχώς ο Θεός την φύλαξε), ενώ ήταν στο σχολείο, την πλησίασε μία συμμαθήτρια της. Την ρώτησε, γιατί ήτανε τόσο θλιμμένη, και έπειτα της είπε , να κοιτάει μπροστά, διότι η ζωή είναι ωραία, και ο Θεός την αγαπά.

Εδώ η Κατερίνα θύμωσε πάρα πολύ, και άρχισε να φωνάζει ότι αν υπάρχει Θεός, γιατί δεν την βοηθάει… Άσχημες κουβέντες έβγαιναν από το στόμα της, αλλά παρόλα αυτά, η συμμαθήτρια της, την κάλεσε στην εκκλησία. Και τότε η Κατερίνα απελπισμένη από όλα δέχτηκε. Αλλά από μέσα της σκεφτόταν, ότι, μέχρι τότε είχε δοκιμάσει και περάσει τόσες εμπειρίες, κάτι παραπάνω δεν θα πείραζε. Αλλά εκείνο το βράδυ η ζωή της άλλαξε για πάντα.

Φαντάζομαι ότι καταλάβατε ποια είναι η Κατερίνα. Εγώ είμαι αυτή η κοπέλα.

Εκείνο το βράδυ έτρεξα μπροστά στον άμβωνα, όταν έγινε κάλεσμα για σωτηρία. Γονάτισα και έκλαψα μέσα από την καρδιά μου, έβγαλα όλες τις αμαρτίες, πικρίες και κακές κουβέντες, και ζήτησα συγχώρεση από τον Θεό. Και Τον κάλεσα να είναι Θεός μου, σωτήρας, Πατέρας, και φίλος στην ζωή μου. Ένιωσα ελεύθερη. Ένα μεγάλο βάρος έπεσε από πάνω μου. Γύρισα σπίτι άλλος άνθρωπος, και μετά από λίγο, πίστεψαν ο αδελφός μου, και η μητέρα μου. (Τώρα και οι δύο, είναι στην δόξα του Θεού). Περιμένω τώρα να έρθει, η σειρά της αδελφής μου, γιατί ξέρω ότι ο Θεός είναι πιστός στον λόγο Του. Τώρα είμαι γεμάτη ζωή.

Και ξέρω ότι ο Θεός περιμένει ν’ αλλάξει και την δική σου την ζωή, αρκεί να Του το ζητήσεις.

Με αγάπη, Κατερίνα.