Στην παλαιά διαθήκη διαβάζουμε ότι, ο ιερέας, θα έπρεπε να σφάξει τον τράγο της προσφοράς περί αμαρτίας, αυτόν που είναι για τον λαό, και να φέρει το αίμα του στο εσωτερικό του καταπε-τάσματος…,(δηλαδή το παραπέτασμα που χώριζε τα  ‘’άγια των αγίων’’ από τον κυρίως  ναό),  και να το ραντίσει επάνω, και μπροστά από το ιλαστήριο.* Επίσης, θα έπρεπε να κάνει εξιλέωση,,, για τις ακαθαρσίες των γιών Ισραήλ, και για τις παραβάσεις τους σε όλες τους τις αμαρτίες… (Λευι 16/15,16). *(Ιλαστήριο, ήταν το καπάκι με τα χρυσά χερούβ της κιβωτού της διαθήκης, όπου μέσα ήταν οι 10 εντολές, η ράβδος του Ααρών, κλπ, και όπου εκεί ερχόταν η παρουσία του Θεού, και απευθυνόταν στον λαό).

Όμως τώρα που είναι ο ιερέας για να προσφέρει θυσία; Που είναι ο αμνός για να χυθεί το αίμα του; Που είναι το καταπέτασμα για να μπει ο ιερέας μέσα στα άγια των αγίων;

Ο Αμνός του Θεού. Τότε στην Παλαιά Διαθήκη, γινότανε οι θυσίες των ζώων από τον ιερέα, για την εξιλέωση των αμαρτιών του λαού Ισραήλ,  οι οποίες έχουνε καταργηθεί. Αλλά τώρα, στην Καινή Διαθήκη, ο Θεός προμήθευσε τον ίδιο τον Υιό του, έναν αμνό (αρνί) άμωμο, και άσπιλο, και για τον Ισραήλ, και για όλα τα έθνη. Τώρα όλοι όσοι πιστεύουμε στο έργο της χάρης του, μπορούμε ν’ αποτελέσουμε τον εκλεκτό λαό του, δηλαδή, την εκκλησία του. Στα ευαγγέλια διαβάζουμε ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής όταν είδε τον Ιησού είπε, ‘’να ο Αμνός του Θεού, αυτός που σηκώνει την αμαρτία όλου του κόσμου. (Ιν 1/29). Και όπως είδαμε, στην Αποκάλυψη διαβάζουμε ότι, ο Ιησούς είναι το Αρνίο που μας εξαγόρασε με το αίμα του, από κάθε φυλή και έθνος και λαό και γλώσσα. (Απ 5/9).

Το αίμα. Η γραφή λέει ότι  η ζωή της σάρκας είναι στο αίμα, και το αίμα κάνει εξιλέωση υπέρ της ψυχής. (Λευιτ 17/11).Όμως στην Παλαιά Διαθήκη όταν γινόταν θυσίες, το αίμα των ζώων δεν μπορούσε να αφαιρεί αμαρτίες, (Εβρ 10/4), ούτε να κάνει τέλειο κατά την συνείδηση εκείνον που λάτρευε τον Θεό. Αλλά τώρα, στην Καινή Διαθήκη, είναι το αίμα του Ιησού, που μπορεί να καθαρίσει την συνείδηση μας από νεκρά έργα, για να λατρεύουμε τον ζωντανό Θεό. (Εβρ 9/9,14), και είναι το πολύτιμο αίμα του που μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία. (1 Ιν 1/7).

Ο Μέγας Ιερέας. Στην Παλαιά Διαθήκη, ο αρχιερέας έμπαινε στη δεύτερη σκηνή, μια φορά τον χρόνο, με αίμα από θυσίες που πρόσφερε για τον εαυτό του, και για τα αμαρτήματα του λαού από άγνοια.  (Εβρ 9/7). Τότε όμως όπως είδαμε, οι θυσίες, δεν μπορούσαν ν’ αφαιρέσουν αμαρτίες. Αλλά τώρα, στην Καινή Διαθήκη διαβάζουμε, ότι έχουμε έναν Μεγάλο Αρχιερέα που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς, τον Ιησού, τον Υιό του Θεού, ο οποίος μπήκε μία φορά για πάντα στα άγια της επουράνιας σκηνής, διαμέσου του δικού του αίματος, και ο οποίος απέκτησε αιώνια λύτρωση για μας. (Εβρ 9/12). Και αφού πρόσφερε μια θυσία, (δηλαδή τον εαυτό του), υπέρ των αμαρτιών μας, κάθισε για πάντα στα δεξιά του Θεού, επειδή με μια προσφορά τελειοποίησε για πάντα, αυτούς που αγιάζονται. (Εβρ 10/12,14).

Το καταπέτασμα. Στην Παλαιά Διαθήκη, ο ιερέας έμπαινε μέσα από το καταπέτασμα στα άγια των αγίων του ναού. Εκεί ράντιζε με αίμα από θυσίες ζώων, επάνω και μπροστά από το ιλαστήριο,* και έκανε εξιλέωση για τις ακαθαρσίες των γιών Ισραήλ  και για τις παραβάσεις τους.     (Λευιτ 16/16), (Εβρ 9/7). Αλλά αυτό στην Καινή Διαθήκη, δεν ισχύει πλέον, γιατί η γραφή λέει ότι, τώρα το καταπέτασμα έγινε η ίδια η σάρκα του Ιησού. (Εβρ 10/20), και είναι ένας νέος και ζωντανός δρόμος, για να έχουμε εμείς ζωντανή επικοινωνία με τον Πατέρα. (Εβρ 10/19).

*(Το ιλαστήριο ήτανε το επάνω μέρος της κιβωτού της διαθήκης. Ο Θεός είχε πεί στον Μωυσή, ‘’εκεί θα γνωριστώ σε σένα, και εκεί θα μιλήσω σε σένα’’. (Εξ 25/21,22).

Ακολουθεί Ύμνος.