Μεγάλωσα μέσα στα χρόνια του μεταπολέμου. Η οικογένεια μου βίωνε μεγάλη φτώχια και ανασφάλεια. Από μικρή έστρεφα πάντα τα μάτια μου στον Θεό του Ουρανού, και περίμενα απ’ Αυτόν τη βοήθεια.

Βέβαια από την θρησκεία, είχα διδαχτεί, ότι αυτό έρχεται σαν ανταμοιβή, μετά από δικές μας προσπάθειες να εκτελέσουμε όλους αυτούς τους κανόνες που έχουν θεσπίσει οι άνθρωποι, τους κανόνες της ‘’ιεράς παράδοσης’’. Μεγαλώνοντας ακροβατούσα ανάμεσα στα ‘’πρέπει’’ και τα ‘’θέλω’’ μου, πάντοτε με σκοπό να ευχαριστώ τον Θεό και τους γύρω μου, αλλά με πολύ βάρος στην καρδιά μου για να το καταφέρω.

Ο Θεός μ’ ευλόγησε  μ’ έναν καλό σύζυγο, που μου πρόσφερε μια ζωή γεμάτη με ασφάλεια, αγάπη, πιστότητα, και σεβασμό. Μου χάρισε δύο υγιέστατα παιδιά και για τους γύρω μου ήμουν αξιολάτρευτη.

Στην καρδιά μου όμως υπήρχε πάντα ένα κενό, που άλλοτε μισογέμιζε με τις μικρές καθημερινές χαρές της ζωής, και άλλοτε γινόταν μεγαλύτερο.

Τότε ήταν που στρεφόμουν στην θρησκεία, για ν’ απαντηθούν τα αναπάντητα ερωτηματικά της ζωής μετά θάνατον, που συχνά με γέμιζαν φόβο.

Στην πιο κρίσιμη περίοδο της ζωής μου, στα 43 μου, κάποιος μου είπε ότι, ‘’ο Χριστός είναι ζωντανός, μπορείς να Τον βρεις στην προσευχή, και δίνει ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ’’. Αυτό που με συγκλόνισε, ήταν που μου είπαν ότι, και στην σημερινή εποχή, ο Χριστός δίνει σ’ όποιον το ζητήσει, το ΠΝΕΥΜΑ Του, το ΑΓΙΟ, όπως στους μαθητές Του, την ημέρα της Πεντηκοστής. Αυτό ήταν κάτι που όποτε το διάβαζα στην ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ από μικρή, με έβαζε σε απορία.

Αμέσως πήγα απλά και γονάτισα και ζήτησα απ’ το Θεό, αν αυτό είναι αλήθεια να γίνει και σε μένα. Τότε βίωσα κι’ εγώ την ημέρα της Πεντηκοστής με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ήρθε η δύναμη του Αγίου Πνεύματος μέσα μου, και γέμισε η καρδιά μου, άπλετη ειρήνη και χαρά.

Από τότε πέρασα πολλές δύσκολες καταστάσεις, έχασα αγαπημένα μου πρόσωπα, όπως και το σύζυγό μου. Το ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ όμως, ήταν και είναι ο σύντροφός μου, ο οδηγός μου, ο βοηθός μου, και Αυτός που πραγματικά γέμισε ολοκληρωτικά την ψυχή μου.

Και μέχρι σήμερα δοξάζω και ευχαριστώ τον Θεό κάθε μέρα, που μέσα στην καθημερινή μοναξιά μου, δεν είμαι ποτέ μόνη. Τον ευχαριστώ.  Κ.Ε.