Όταν ήμουν 15 χρονών  συνάντησα  μια γυναίκα, η οποία έπασχε από  μια  θανατηφόρα ασθένεια που τη καταδίκαζε σε θάνατο. Ήταν χήρα, είχε  τρία  παιδιά  και πίστευε στο Θεό.

Είχα το θάρρος να την πλησιάσω για να την παρηγορήσω  και βρέθηκα μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση. Ενώ περίμενα να συναντήσω μια γυναίκα  που θα σήκωνε τη γροθιά της ψηλά λέγοντας “Θεέ μου γιατί;” είδα μια γυναίκα, η οποία δε φοβόταν το θάνατο  και είχε αποφασίσει συνειδητά,  μέσα στο πρόβλημά της,  να δοξάζει  και να ευχαριστεί το Θεό.

Με ρώτησε εάν είμαι παιδί του Θεού και τότε ελέγχθηκα και κατάλαβα ότι είμαι  ένας αμαρτωλός  που πηγαίνει στην κόλαση. Μου είπε  ότι “το παν  του ανθρώπου  είναι να έχει  καλές σχέσεις με το Θεό,  διότι δε γνωρίζει πότε  θα συναντηθεί  μαζί Του.” Εκείνο το  βράδυ  προσευχήθηκα και ζήτησα από τον Θεό  να  με συγχωρέσει, να  με κάνει   δικό Του παιδί   και  να γίνει ο  Ιησούς Χριστός ο Κύριος της ζωής μου. Από τότε  η ζωή μου άλλαξε,  έχω μια  προσωπική σχέση με το Θεό  κι έχω  τη  βεβαιότητα ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας μου και ο Κύριός μου. Τον ευχαριστώ για πάντα!

Στέφανος Λ.